کتاب سال استراحت و آرامشم (۲۰۱۹) اثر اوتسا موشفق، رمانی با طنزی تیره است که داستان زنی جوان در نیویورک اوایل دهه ۲۰۰۰ را روایت می‌کند؛ کسی که تصمیم می‌گیرد با مصرف مجموعه‌ای از داروهای تجویزی، به مدت یک سال از جهان کناره‌گیری کرده و به نوعی به خواب زمستانی برود. با وجود زیبایی، ثروت و امتیازات ظاهری‌اش، او از نظر احساسی بی‌حس است، در حال سوگواری برای مرگ والدینش و بی‌ارتباط با هر نوع هدف یا معنا. این خواب طولانی برای او تلاشی است جهت بازنشانی زندگی‌اش، پاک کردن دردها و فرار از سطحی‌نگری دنیای اطراف.

با گذشت زمان، انزوای او حالتی هم مضحک و هم غم‌انگیز پیدا می‌کند. این رمان به موضوعاتی مانند افسردگی، فرهنگ مصرف‌گرایی، خودویران‌گری و اشتیاق به تولدی دوباره می‌پردازد. صدای راوی طعنه‌آمیز و سرد است، اما بینشی عمیق درباره خلأ زندگی مدرن ارائه می‌دهد. در نهایت، کتاب نشان می‌دهد که حتی در دل انزوا و فرار، امکان دگرگونی وجود دارد—گرچه بدون پیامد نخواهد بود. این رمانی تأثیرگذار درباره کسی است که به‌جای درگیر شدن با زندگی، به دنبال معنای آن از طریق محو شدن است¹.

My Year of Rest and Relaxation (2019) by Ottessa Moshfegh is a darkly comic novel that follows a young woman in early 2000s New York City who decides to withdraw from the world by taking a year-long hibernation using a cocktail of prescription medications. Despite her outward appearance of beauty, wealth, and privilege, she is emotionally numb, grieving the loss of her parents, and disconnected from any sense of purpose. Her experiment in sleep is an attempt to reset her life, erase pain, and escape the superficiality of the world around her.

As the year unfolds, her isolation becomes both absurd and tragic. The novel explores themes of depression, consumer culture, self-destruction, and the desire for rebirth. The narrator’s voice is cynical and detached, yet sharply observant, offering insight into the emptiness of modern life. Ultimately, the book suggests that even in total withdrawal, transformation is possible—but not without consequence. It’s a powerful portrayal of someone seeking meaning through erasure rather than engagement¹.